T SUNAMI

Introduction

Tsunami (Pronounced as (Su-na-mi) is a Japanese word. In Japanese language, Tsu' means "harbour" and 'Nami' means 'wave'. Tsunami means giant sea-waves which hit the harbour and creates havoc.

How it happens

The crust of the earth isnot made of a single plate. It is made of several movable plates which are about 80 km. thick. When any two of the plates collide, liquid lava erupts through volcanoes. The earth is shaken by the impact of volcanic eruption. When earthquake measuring 6.5 or higher in Richter scale happens under the ocean bed within a depth of 50 kms, tsunami is created. Sometimes cracks appear in the ocean bed due to earthquake. One portion of the ocean bed rises while another portion sinks. With this the level of ocean water either rises up or goes down. This causes terrible tsunamis. The circular giant waves spread up to thousands of kilometers. The waves created by wind breaks down within 5 to 20 seconds, whereas the time lag between two tsunami waves ranges from 10 minutes to two hours. The space between the crusts of two ordinary waves is 100 to 200 metres whereas the same between the crusts of tsunami waves is about 500 kms. The reduction of the quantum of force is inversely proportional to the length of the tide. So in case of very long tsunami tides, the reduction of force is negligible.

Movement of tsunami

At the place of origin, the height of tsunami waves is from. 0.5 to 1 metre. They move at the speed of 500 to 1000 kms per hour. When the tide reaches the shallow coast, its speed is reduced due to friction with the sea-bed. It results in the reduction of distance between two waves. But the waves rise up to unbelievable heights. Sometimes it rises up to more than 30 metres. It floods the coastal area up to hundreds of metres. The destruction of life and property created by tsunami is beyond imagination.

2004-tsunami

On 26 December,2004, at 6.29 am (Indian time), there was an earthquake measuring 8.9 in the richter scale near the Western coast of Sumatra in the Indian ocean. Its epicentre was under the sea-bed within 3.298° latitude and 95.779° altitude. Gradually the tsunamis created by the earthquake spread towards North-east and created havoc in about 27 South-East Asian countries. The force of this violent tsunami was so great that the sumatra island has been pushed about 36 meters towards South-East.The states worst hit by this tsunami were Indonesia, Srilanka, Maldives, Bangladesh, Thiland, Malayasia and India. More than one lakh fifty thousand people perished in this tsunami. More than ten lakh people became homeless. Properties worth crores and crores of rupees were destroyed. Lakhs of livestock, wild animals and sea animals died. The wretched condition of tsunami-hit survivors is really heart-rending.

Occurrences

The tsunami is not a new phenomenon. It appears regularly. The Howaii islands has been hit by tsunami 40 times since 1819. On 26th and 27th August 1883, the tsunami created near Java, submerged the Krakatoa island without trace.

In the tsunami of 26 December, 2004, about 80,000 people of Indonesia, 30,000 people of Srilanka and 13,000 people of India died. The coast of Tamilnadu was devastated. The people of Ir.dia donated handsomely for the rehabilitation of the tsunami-hit. A lot of survivors may alo die due to diseases, mal-nutrition and lack of shelter. Those who have lost their dear ones will never be consoled. The tsunami disaster proves that man is a helpless doll in the lap of the giant nature.

Conclusion

Although it is impossible to check disasters like tsunami, earthquake and cyclone, early warning systems can be installed. The mangrove forests act as a natural wall against the tsunami and cyclone. The shortsighted developers are clearing mangrove forests to construct beach-side resorts for sheer profit. This must be stopped. No inhabitation should be allowed within five kilometers of the sea-coast. Unless we heed the warning of nature, we shall invite our own peril.

*****END*****

CAR FESTIVAL

Introduction

Importance

Legend

The origin of Rathyatra

The celebration

Glory of Orissa

##### END #####

A BOOK FAIR

What is a book fair:-

A book fair is a collation of book-shops. It is usually held in a big field. Different public companies open their stalls in the book fair. In the book fair one gets an opportunity to come across a variety of books. In the fair, the companies also offer concession. One can purchase books at concessional prices at a book fair. In a Book shop, there are limited books on a subject. But in a book fair one can get varieties of books on a particular subject. This is the great advantage of a book fair.

The value of books:-

The value of books is great. Books are great friends of men. Books are priceless treasures. It enriches our mind and expands our knowledge. Through books we came across the minds of the great authors. Books give us inspiration. They are also our guides, friends and teachers. Without books, our civilization will come to an end.

Different stalls:-

There are different book-stalls in a book fair. Some stalls sell religious books and some stalls sell scientific books. One can find children’s books, dictionaries, grammar books, story books novels, biographies, classical books and reference books in the different book-stalls of a book fair. Virtually the book-fair is a sea of books. We can dive into it and get different gems.

Cultural activities:-

In the book fairs cultural activities are also held. There are musical and dance programmes. Usually dignitaries are invited to preside over the function. Prizes are also given to great writers, poets and essayists. This encourages them to write more. The inaugural and closing ceremonies of a book fair are worth observing.

Conclusion:-

A book fair is meant to acquaint the reader with a large number of books. Carlyle, The great English thinker of 20^th century has said, “A true university in our days is a collection of books.” A man without formal education can educate himself through a good library of books. A books fair helps the reader to purchase the books of his choice. The serene atmosphere of a book-fair generates reading habit. Now-a-days people are spending more time in watching TV than reading books. Watching TV is a great waste of time. It doesn’t enhance knowledge. Rather it makes the mind full. It curbs physical activities. So TV watchers become overweight and suffer from different diseases. TV also affects one’s eye-sight. So people must develop reading-habits. Reading exercises and develops casual readers into voracious ones. Book-fairs are indispensable in the modern age.

*****END*****

VOCATIONAL EDUCATION

Introduction:-

Vocation means profession. Therefore, Vocational education means professional education. In the first part of 20^th century, education aimed at developing skill in mastering language. The basic subjects were History, Philosophy, Geography, Physics, Chemistry, Mathematics, Biology and astronomy besides language study. There was very little practical education. Up to intermediate level, the teaching was theory-oriented. After intermediate level some students joined Engineering or Medical sciences’. Others got admitted into Graduations courses and thereafter post-graduation courses. The successful students got degrees in various faculties. After that, they applied for different jobs in Govt. and Private sectors. If some graduate didn’t get any job, he or she became unemployed. His or her graduation certificate didn’t solve the unemployment Problem. The reason was the knowledge of the graduates was basically book knowledge. In order to earn livelihood independently vocational or professional knowledge is essential. When the unemployment problem grew up into gigantic proportions, the Govt. thought of imparting vocational education after matriculation stage. The aim was to make the students stand up on their own legs after their college career. Vocational education is a novel idea which germinated in the later part of the last century.

Not a new concept:-

                Vocational education is not a new concept in India. It existed here centuries ago. Our Caste system was based on division of labour. In the past the families functioned as natural training ground for young novices. The sons learnt the family trade from their fathers or relatives. They earned their living by their family profession. Only a few students got themselves enrolled in the Universities like Nalanda or Takshyasila to enrich their learning. They become masters in different faculties. Majority learnt to live by their traditional trade. So there was no unemployment. The Britishers destroyed this system. They wanted that the Indians should be dependent on the Govt. for their livelihood. In this way the Britisher people could rule India indefinitely. We have not yet learnt. In Practice we are reserving jobs for different castes. We encourage people to leave their family trade and live like dasas or servitors. We are converting Tradesmen into laborers. That is why we are unable to eradicate poverty.

The Gurukulas:-

In the past our Gurukulas put much emphasis on vocational education. Even the princes were asked to rear the cattle and till the land by the Gurus. The gurus were learned men. They conducted various tests to know about the aptitude of a student. From these tests, they knew whether the student was fit to be a farmer or a solder or a businessman or a philosopher. They made him proficient on the particular subject which suited him to best. After completion of education, the students found no difficulty in getting a suitable occupation, such type of education enabled the people to earn a living in an honest way

Drawbacks of the present system:-

The present system of education makes cores of young men unfit for anything. They became a burden on the family after education rather that an asset. Mahatma Gandhi Understood the uselessness of the British system of education. He gave stress on manual work along with book-education. Actually Mahatma Gandhi was one of the first advocates of vocational education.

The new trend:-

Time is changing fast. With the globalization process, there is a boost in the sector of industry, commerce and information technology. The hotel, agriculture and transport system are considered now as industrial sectors. The boon in computer software technology has created a lot of jobs. All these sectors need professionally trained people. So instead of providing conventional education, there must be more stress on vocational colleges. They are not run properly. The scope of must be expanded. The subjects should include electronics, computer technology, hotel management, carpentry, farming, animal care, fishery, information technology, law, business management, bio-chemistry, bio-informatics, bio-technology, stenography, DTP operation, book printing and binding, food preservation, medicine, pathology, engineering, bio-diesel production, driving, motor-mechanics, masonry, dance and music, painting, tailoring and fabricating etc. The students must start learning one of the above courses from class VIII onwards. The vocational education must start from schools. Suitable instructors must be appointed to train the students. In this way our future generation would be self-reliant.

The importance of traditional education:-

Vocational Education doesn’t mean the abolition of traditional system of education. We can’t discard the learning of humanities completely. We have to develop the knowledge and grasping power of the pupils, everyone must be able to think. Therefore, vocational education must be a part of education. It must be taught simultaneously with the humanities.

*****END*****

India is an agricultural country. Most of her people are farmers. They produce generally three classes of crops, such as food-crops commercial crops, comer and oil-seeds.

Food-crops:-

The main food-crops of India are rice, wheat, barley, maize and pulses. They are called cereals.

Rice:-

Rice is the staple food of many of the Indians. Rice is obtained from paddy. Paddy is grown in Odisha, Andra Pradesh, Tamilnadu, Bihar, Bengal, Uttar Pradesh, Madhya Pradesh, Assam and Maharashtra.

Wheat:-

Wheat is the staple food of the North Indians. It is a winter crop. It is much more nutritious than rice itself. It grows mainly in Uttar Pradesh and Punjab.

Barley:-

Barley is a subsidiary food for the wheat-eaters. It is also diet for the patients. It is grown mainly in Uttar Pradesh and Bihar.

Maize:-

Maize is a subsidiary food for the wheat-eaters. It is grown mainly in Bihar and Uttar Pradesh.

Pulses:-

Pulses are full of vegetable protein. The vegetarian people get protein from the pulses only. Pulses are known as gram too. Hence, we say green gram, black gram, horse-gram, so on. Lentil is also a kind of pulse. Pulses are grown all over India.

Commercial crops:-

The main commercial crops of India are cotton, jute, hemp, tea, coffee and tobacco. Cotton, jute and hemp ate known as fibrous crops, because they are full of fibers.

Cotton:-

Cotton is used for making cloth. Indian cotton is not as good as American cotton, because the fibers of the Indian cotton are very small. But the fibers of the American cotton are very long. We get a kind of edible oil from the cotton-seeds. We call it cotton-seed oil. The cotton-seed cakes are a healthy food for the cattle. Cotton grows in plenty in the black cotton soil. Hence, it is grown in Maharashtra, Punjab, Madhya Pradesh, Tamilnadu, Uttar Pradesh, Andhra Pradesh, Rajasthan And Saurastra.    

Jute:-

Jute is used making sacks and gunny bags. It grows mainly in Bengal.

Hemp:-

Hemp is used in making ropes and canvas. It mainly in Madhya Pradesh, Uttar Pradesh, Maharashtra And Bengal.

Tea:-

Indian is the largest tea-growing country in the world. Tea needs a heavy rainfall and slopy ground. Hence, it grows mainly in Assam. Some tea is grown in the Nilagiri hills in south.

Coffee:-

Coffee is grown mainly Mysore, Chenai  And Kerala.

Tobacco:-

India ranks third in production if tobacco. Tobacco is grown mainly in Andra Pradesh, Maharashtra, Tamilnadu, Karnataka, Odisha, Madhya Pradesh, Rajasthan And Punjab.

Sugar-cane:-

Sugar-cane is also a cash crop. It is grown Mainly in Uttar Pradesh And Bihar.

Oil-seeds:-

The main oil-seeds grown in India are linseed castor, ground-nut, mustard and til or sesamum. We also get oil from cotton-seeds and coconuts. Oil used as the medium of cooking. The oil from coconut is also used in making toilet soaps.

Conclusion:-

Since Independence, India has been passing through the plan-periods. She is making long strides in production crops though we do not feel it owing to increase in birth rate.

*****END*****

River is one of the phenomena of nature. It is the maker and sustainer of the fertile plains. It is one of the natural means to carry water to us. It is well-known though it is wonderful.

Rivers rise in the mountains. They are feed, either by rain or by snow. During the rainy season the sense forests on the mountains hold the rain water. This water comes out in many springs. These springs of water flow downward. On the way they join the main current and flow as the river. During the summer season, snow melts and sustains the snow-fed rivers.

A river is narrow at its origin.. It flows very Sharp on its rocky bed. When it reaches the plain, it cuts the land, becomes wider and wider till it falls in the sea. On the way, some new-currents of water fall in the main river. These currents are called tributaries. Some currents of water branch off the main river. Such currents are called Branch Rivers.

The river carries stones at its bottom. These stones roll on and on and became very small particles and turn into sand. So, the bed of the river is sandy and its bank too. On its bank, we see a lot of glossy pebbles.

The river makes a delta at its mouth. On the way, the river meets rocks and hills and makes waterfalls. At places it bears eddies of water. During the flood the river presents a horrible sight. In the dry seasons the river gets mild; the music of the ripples is very sweet to hear.

Rivers do a lot of good to us. They provide water throughout the year. They supply water to us, to our animals, to our crops and vegetables and to our mills and engines. Some rivers are navigable. They help the Inland trade. The boatmen ply their boats and ferry the people. We harness the waterfalls and generate electricity. With this electric power we run our machines. Rivers rise into floods and put alluvium on our fields. People living near the rivers are benefited in a thousand ways.

Rivers do us some harm during the high flood. They drown a lot of ferry-boats. They wash away settlements and smash the life and property. Rivers are the carriers of epidemics form place to place. But their benefits outnumber their harms.

Some rivers are respected as parents. They are the makers and sustainers of the vast plains. The Nile is the main river of Egypt. It is the maker and preservers of the Egyptian land. Hence, Egypt is called the ‘Gift of the Nile’. The Indus and the Ganges have made the vast plains of our country. It is known as the ‘Indo-Gangetic Plains’. The river Mahanadi is the largest river in Orissa. At Hirakud, we have made a dam over it. Orissa will be flooded with milk and honey by the ‘Mahanadi river Valley Projects’ and by the ‘Hirakud Multipurpose Scheme’. Hence rivers are the greatest benefactors of the mankind.

*****END*****

ଉନବିଂଶ ଶତକର ଓଡିଶା

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ଓଡିଶାବାସୀଙ୍କୁ ସହ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡୁଛି ମୋଗଲମାନଙ୍କର ଅତ୍ୟାଚାର, ବର୍ଗୀମାନଙ୍କର ଲୁଣ୍ଠନ, ମରହଟ୍ଟାମାନଙ୍କର ବର୍ବର, ଅମାନୁଷିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ା ଏତିକିରେ ମଧ୍ୟ ଓଡିଶାର ଦୁଃଖ ସରିଯାଇନାହିଁ ା ୧୮୦୩ ମସିହାରେ ମରହଟ୍ଟାମାନଙ୍କୁ ପରାସ୍ତ କରି ଓଡିଶା ମାଟିକୁ ଅଧିକାର କରନ୍ତି ଇଂରେଜମାନେ ା ବାଣିଜ୍ୟ ବ୍ୟବସାୟ କରୁ କରୁ ଧିରେ ଧିରେ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟ ତାଙ୍କ ଅଧିନକୁ ଚାଲିଯାଏ ା ସେ ସମୟରେ ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟ ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ନଥିଲା ା ବଙ୍ଗ, ବିହାର, ଆସାମକୁ ନେଇ ଯେଉଁ ବେଙ୍ଗଲ ପ୍ରେସିଡେନସି ଗଠନ କରାଯାଇଥିଲା ତନ୍ମଧ୍ୟରେ ଓଡ଼ିଶ ଥିଲା ଏକ ଡିଭିଜନ୍ ା ଭାରତବର୍ଷର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପ୍ରାଦେଶିକ ରାଜ୍ୟ ତୁଳନାରେ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥିତି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଶୋଚନୀୟ ଥିଲା ା

 ଇଂରେଜମାନଙ୍କର ଓଡିଶା ଅଧିକାର

        ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ପୂର୍ବରୁ  ଓଡିଶା ମରହଟ୍ଟା ଶାସକମାନଙ୍କଦ୍ଵାରା  ଶାସିତ ହେଉଥିଲା ା  ମରହଟ୍ଟାମାନଙ୍କର ଅତ୍ୟାଚାରରେ ସମଗ୍ର ଓଡ଼ିଶାବାସୀ ଅତିଷ୍ଠ ହୋଇପଡିଥିଲେ ା ଏହାର ସୁଯୋଗ ନେଇଥିଲେ ହରକୋଟ୍ ସାହେବ ା ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ହରକୋଟ ସାହେବ ପୁରୀର ମହନ୍ତଙ୍କ ପାଖକୁ ସଂମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିରାପଦ ଯୋଗାଇଦେବା ପାଇଁ ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରେରଣ କରିଥିଲେ ା  ଏହା ପରେ ଖୋର୍ଦ୍ଧାରାଜାଙ୍କୁ ଏକ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଲାଞ୍ଚ ଦେଇ ସୈନିକମାନଙ୍କର ଯାତାୟତର ସୁବିଧା କରାଇ ଦେଇଥିଲେ ା ମରହଟ୍ଟା ଓ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସଂଘର୍ଷ ପରେ ପୁରୀ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଅଧିନକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲା ା   ପୁରୀର ସୁରକ୍ଷା ଦାୟିତ୍ଵ ନେଇଥିଲେ ମେଜର ଫ୍ଲେଚର୍ ା   ଧିରେ ଧିରେ ମରହଟ୍ଟା ଶକ୍ତି ଇଂରେଜ ସାମର୍ଥ୍ୟ ପାଖରେ ହାର ମାନୁଥାଏ  ା ଇଂରେଜ ସୈନ୍ୟବାହିନୀ କଟକକୁ ଅକ୍ତିଆର କରିବାକୁ ଅଗ୍ରସର ହେଉଥାନ୍ତି  ା ଏହି ସମୟରେ ଅହମଦପୁର ଓ ମୁକୁନ୍ଦପୁରଠାରେ ମରହଟ୍ଟା ସୈନ୍ୟର ପ୍ରତିରୋଧର ସମ୍ମୁଖିନ ହୁଅନ୍ତି ଇଂରେଜ ସୈନ୍ୟ ମାତ୍ର ଇଂରେଜମାନଙ୍କର ସାମର୍ଥ୍ୟ ମରହଟ୍ଟା ଶକ୍ତିକୁ ଅତି ସହଜରେ ପରାସ୍ତ କଲେ ା ଅକ୍ଟୋବର ମାସ ୧୪ ତାରିଖରେ ଇଂରେଜମାନେ ବାରବାଟୀ ଦୁର୍ଗ ଅଧିକାର କରନ୍ତି ା ଏହାପରେ କଟକର ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଏକ କମିଶନ ଗଠନ କରାଯାଏ, ଯେଉଁଥିରେ ହରକୋଟ୍, ଟି.ଏଚ୍.ଆର୍ଣ୍ମେଷ୍ଟ ଓ ମାଲଭିଲେ ସଦସ୍ୟ ରୁହନ୍ତି ା ଓଡ଼ିଶାର ରାଜା, ଜମିଦାରମାନେ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସକମାନଙ୍କୁ କର ଦେବାକୁ ସମ୍ମତି ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ା ଧିରେ ଧିରେ ବାଲେଶ୍ଵର ଓ ସମ୍ଵଲପୁର ମଧ୍ୟ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଅଧିନକୁ ଚାଲିଯାଏ ା ସଂପୂର୍ଣ୍ମ ଓଡିଶା ଦଖଲ ପରେ ୧୮୦୩ ଡିସେମ୍ଵର ମାସରେ କମିଶନରଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟନିର୍ବାହକ କଲେକ୍ଟର ଜେମସ ହତାରଙ୍କୁ ଭୂ-ରାଜସ୍ଵ ନୀତି ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଅନ୍ତି ା ଧିରେ ଧିରେ ଓଡିଶା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣଭାବରେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଅଧିନକୁ ଚାଲିଯାଏ ା ଅର୍ଥନୀତି, ସମାଜନୀତି  ସବୁକିଛିର ନିର୍ଦ୍ଧାରକ ସାଜନ୍ତି ଇଂରେଜମାନେ ା ସାମାଜିକ ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥାର ନବୀକରଣ ନାମରେ ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ନିଜର ନିଜସ୍ଵ ସଂସ୍କୃତି ଓ ପରମ୍ପରା ହରାଇ ଦିଏ ା ନୂତନ ଚିନ୍ତା ଚେତନାର ଆଗମନ ନାମରେ ନିଜସ୍ଵ ଫାଇଦା ଉଠାଇବା ପାଇଁ ଚାହିଁଲେ ଇଂରେଜ ସରକାର ା ତେଣୁ ଉନବିଂଶ ଶତାଦ୍ଦୀ ଓଡ଼ିଶାର ସାମାଜିକ, ସାଂସ୍କୃତିକ ଓ ସର୍ବୋପରି ଜାତୀୟ ଜୀବନ ପାଇଁ ଥିଲା ଏକ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ ା

ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଉତ୍କଳ ପ୍ରଦେଶ ଗଠନ ପାଇଁ  ଉଦ୍ୟମ

        ୧୯୧୨ମସିହାରେ ଇଂରେଜ ସରକାର ଓଡିଶା-ବିହାରକୁ ନେଇ ବିହାର-ଓଡିଶା ପ୍ରଦେଶ ଗଠନ କରନ୍ତି ା ଫଳରେ ବହୁ ଓଡିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳ ଓଡିଶା ଡିଭିଜନ ଭିତରେ ନ ରହି ମାନ୍ଦ୍ରାଜ, ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦେଶ ଓ  ବଙ୍ଗପ୍ରଦେଶ ସହିତ ମିଶି ରହିଥିଲା ା ତେଣୁ ଏ ସମସ୍ତ ବିଛିନ୍ନାଞ୍ଚଳର ଏକତ୍ରୀକରଣ ପାଇଁ ପ୍ରରମ୍ଭିକ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ ହେଲା ା ଓଡିଶାକୁ  ଇଂରେଜ ଆଗମନର ଠିକ ଶହେ ବର୍ଷ ପରେ ଅର୍ଥାତ୍ ୧୯୦୩ ମସିହାରେ ଉତ୍କଳ ଗୌରବ ମଧୁସୂଦନ ଦାସ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମିଳନୀ ଗଠନ କଲେ ା ଏଥିରେ ତାଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ ଗୋପବନ୍ଧୁ ଓ ପାରଳାର ଗଜପତି ମହରାଜା କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ନାରାୟଣ ଦେବ ା ,ସେମାନଙ୍କ ଉଦ୍ୟମରେ ୧୯୬୩ ମସିହା ଅପ୍ରେଲ ମାସ ୧ ତାରିଖରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ଘୋଷଣ କରାଗଲା ା ବିହାରରେ ମିଶିଥିବା ଓଡ଼ିଶା ଡିଭିଜନରୁ (କଟକ, ପୁରୀ, ବାଲେଶ୍ଵର, ଅନୁଗୁଳ) ସମ୍ଵଲପୁର ଜିଲ୍ଲା ଓ ସେତେବେଳର ମାନ୍ଦ୍ରାଜରୁ କେତେକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ନେଇ  ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ଗଠନ କରାଗଲା ା ସେହିଦିନଠାରୁ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଅପ୍ରଲ ପହିଲାକୁ ଉତ୍କଳ ଦିବସ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଗଲା ା

ପାଳନ ବିଧି

 ସର ଅଉତ୍କଳ ଦିବନୁଚିନ୍ତା

Related Posts:- 

☝ ଓଡିଆ ରଚନା ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ

ପବିତ୍ର ଜନରାଜ୍ୟ ଦିବସ

        ୧୯୪୭ ମସିହାରୁ ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ୧୫ ତାରିଖକୁ ଯେପରି ସ୍ଵାଧିନତା ଦିବସ ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି ସେହିପରି ୧୯୫୦ ମସିହାଠାରୁ ଜାନୁଆରୀ ୨୬ ତାରିଖକୁ ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ବା ଜନରାଜ୍ୟ ଦିବସ ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଇଆସୁଅଛି ା ୧୯୪୭ ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ୧୫ ତାରିଖରେ ଆମ ଦେଶ ଇଂରେଜ ଶାସନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ସ୍ଵାଧିନତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା ସତ; ମାତ୍ର ଦେଶ ଶାସନ ପାଇଁ କୌଣସି ନୀତି ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ ହୋଇନଥିଲା କି ସମ୍ଵିଧାନ ନଥିଲା ା ୧୯୫୦ ମସିହା ଜାନୁଆରୀ ମାସ ୨୬ ତାରିଖରେ ଆମ ଦେଶ ଭାରତବର୍ଷ ଏକ ସାର୍ବଭୌମ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ରାଷ୍ଟ୍ର ରୂପେ ପରିଚିତ ହେଲା ା

ପାଳନ ବିଧି

        ଏହି ମହାନ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ପର୍ବକୁ ବହୁ ଆଡମ୍ଵର ସହକାରେ ପାଳନ କରାଯାଏ ା ରାଜଧାନୀ ଦିଲ୍ଲୀର ଇଣ୍ଡିଆଗେଟଠାରେ ମହାସମାରୋହରେ ଏହା ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୁଏ ା ଏହି ଉତ୍ସବରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କୁ ଅଭିବାଦନ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଏ ା  ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଓ ବାୟୁସେନା ମୁଖ୍ୟଙ୍କ ଠାରୁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କୁ ଉଚ୍ଛ୍ଵସିତ ସମ୍ଵର୍ଦ୍ଧନା ଜ୍ଞାପନ କରାଯାଏ ା ଏହି ଉତ୍ସବକୁ ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଦିଲ୍ଲୀ ତଥା ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରୁ ହଜାର ହଜାର ଜନତା ଆସି ଇଣ୍ଡିଆଗେଟଠାରେ ସମବେତ ହୁଅନ୍ତି ା ଶାନ୍ତି ଶୃଙ୍ଖଳାର ସହିତ ଏହି ପର୍ବଟିକୁ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ  ା

         ପ୍ରାୟ ସକାଳେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସମୟରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଏକ ସୁସଜ୍ଜିତ ଗାଡିରେ ଆସି ମଞ୍ଚ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୁଅନ୍ତି ା ଅଶ୍ଵାରୋହୀ ଦେହରକ୍ଷୀମାନେ ତାଙ୍କର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ଥାଆନ୍ତି ା ଅଭିବାହନ ମଞ୍ଚର ପାର୍ଶ୍ଵରେ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳର ସଦସ୍ୟଗଣ, ଆମ ଦେଶର ବହୁ ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି, ଉଚ୍ଚପଦାଧିକାରୀମାନେ ଉପସ୍ଥିତ ଥାଆନ୍ତି ା ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସ୍ଵାଗତ ଜଣାଇ ମଞ୍ଚ ନିକଟକୁ ନିଅନ୍ତି ା ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ୨୧ ଥର ତୋପ ସଲାମି ଦିଆଯାଏ ା ସୈନିକମାନେ ବାଦ୍ୟଧ୍ଵନି ପରିବେଷଣ କରନ୍ତି ା ଏହାପରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ରାଷ୍ଟ୍ରବାସୀଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ା ତତ୍ପରେ ଦେଶପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ପ୍ରାଣବଳୀ ଦେଇଥିବା ସୈନିକମାନଙ୍କୁ ଏଠାରେ ଉପାଧି ଓ ଫଳକ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ା ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଓ ଆକାଶବାହିନୀର ସୈନିକମାନଙ୍କ ତରଫରୁ ଚିତ୍ତାକର୍ଷକ ପ୍ୟାରେଡ଼ ପ୍ରଦର୍ଶନ  କରାଯାଇଥାଏ  ା  ସୈନିକମାନେ ଘୋଡା, ହାତୀ, ଓଟ ଉପରେ ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର ପୋଷାକ ପରିଧାନ କରି  ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କୁ ଅଭିବାଦନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ା ଏହାପରେ ଇଣ୍ଡିଆଗେଟଠାରୁ ଲାଲକିଲ୍ଲା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୀର୍ଘ ବାର କିଲୋମିଟର ପଥରେ ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟରୁ ଆସିଥିବା ନର୍ତ୍ତକ ନର୍ତ୍ତକୀମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲୋକନୃତ୍ୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଯାଏ ା ଖୋଲା ମଟରଗାଡିରା ନର୍ତ୍ତକ ନର୍ତ୍ତକୀମାନେ ସେମାନଙ୍କ ରାଜ୍ୟର ପାରମ୍ପାରିକ କଳାକୃତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରନ୍ତି ା ଶେଷରେ ବାୟୁସେନାର ସୈନିକମାନେ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ହେଲିକେପ୍ଟରରେ ଆକାଶମାର୍ଗରୁ ତଳକୁ ଆସି ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କୁ ଅଭିବାଦନ ଜଣାଇବା ପରେ ଉତ୍ସବ ସମାପନ ହୁଏ ା

        ରାଜଧାନୀ ଦିଲ୍ଲୀ ବ୍ୟତୀତ ଆମ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀମାନଙ୍କରେ, ବିଭିନ୍ନ ସରକାରୀ ବେସରକାରୀ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ଓ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଏହି ଦିବସ ଯଥାବିଧି ପାଳନ କରାଯାଏ ା ଆମ ଦେଶ ବାହାରେ ରହୁଥିବା ଭାରତୀୟମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦିବସଟିକୁ ଆତ୍ୟନ୍ତ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସମ୍ମାନର ସହିତ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି ା ବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଶିକ୍ଷକମାନେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଭାତଫେରୀ କରନ୍ତି ା ତତ୍ପରେ ଜାତୀୟ ପତାକା ସମ୍ମୁଖରେ ବୃତ୍ତାକାରରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୋଇ ପତାକା ଉତ୍ତୋଳନ କରନ୍ତି ା ତତ୍ପରେ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ମିଠାଇ ବିତରଣ କରାଯାଏ ଓ ତତ୍ପରେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ ସମାପନ କରାଯାଏ ା

        ଆମରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀ ଭୁବନେଶ୍ଵରରେ ଏହି ଉତ୍ସବ ମହାସମାରୋହରେ ପାଳନ କରାଯାଏ ା ରାଜ୍ୟର ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରୁ ଆସିଥିବା କଳାକାରମାନେ ଓଡିଶାର ପାରମ୍ପାରିକ ଲୋକନୃତ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରିବା ସହିତ ପାଲା, ଦାସକାଠିଆ, ସୁଆଙ୍ଗ ଓ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୃତ୍ୟ ଭାବରେ ଓଡିଶୀ ନୃତ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରାଯାଇଥାଏ ା ବିଭିନ୍ନ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ, ସ୍କାଉଟସ୍ ଓ ଗାଇଡ ପ୍ରତିନିଧି, ଏନସିସିର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଚିତ୍ତାକର୍ଷକ ପ୍ୟାରେଡ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରନ୍ତି ା

ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧର ଦିବସ

        ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ପାଳନ ମନରେ ଯେତିକି ଗର୍ବ ଆଣେ ସେତିକି ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖ ଆଣେ ା ଆମ ଦେଶ ଭାରତବର୍ଷ ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଯଥା ସମ୍ଭବ ଉନ୍ନତି କରିଛି; ମାତ୍ର ଭାରତବର୍ଷର ସୁଖଶାନ୍ତି ଅପହଞ୍ଚ ପାଲଟି ଯାଇଛି ା ହିଂସାକାଣ୍ଡ ସୁସ୍ଥ ସମାଜ ଗଠନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରଧାନ ଅନ୍ତରାୟ ହୋଇ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୋଇଛି ା କେବଳ ସାତିକି ନୁହେଁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ, ଦୁର୍ନୀତି, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟତା, ଅଶିକ୍ଷା, ଅଜ୍ଞାନତାର ଚେର ମାଡିମାଡି ଚାଲିଛି ା ତେଣୁ ଏଇ ପବିତ୍ର ଦିବସରେ ଏହିସବୁ ସମସ୍ୟାକୁ ଦୂରିଭୂତ କରିବାପାଇଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ, ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଏବଂ ଶାସକବର୍ଗ ସମସ୍ତେ ଶପଥ ନେବା ଉଚିତ ା ଆମେ ଯଦି ଆମର ତ୍ରୁଟି ବିଚ୍ୟୁତିକୁ ଦୂର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ନ କରିବା, ତାହାହେଲେ ଆମେ ବାହ୍ୟ ବିପଦରୁ ସହଜରେ ମୁକୁଳି ପାରିବା ନାହିଁ ା

ଉପସଂହାର

        ଆମ ଦେଶ ଭାରତବର୍ଷ ଏକ ଉନ୍ନତ ପରମ୍ପରା ଓ ଐତିହ୍ୟବୋଧ ଉପରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ା ଆମର ପରମ୍ପରା ମହାଭାରତଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଇଂରେଜ ଶାସନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ଏକତ୍ଵର ମହାମନ୍ତ୍ରରେ ବାନ୍ଧି ରଖି ପାରିଛି ା ଏତଦ୍ ବ୍ୟତିତ ଜାତି, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିଶେଷରେ ଏକାଠି ବଞ୍ଚି ରହିବା ମନୋବୃତ୍ତି ରହିଛି ା ଭାରତବର୍ଷରେ ଯେତେ ବିଭେଦ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ଏକ ଜାତୀୟ ପରମ୍ପରା  ରହିଛି ା ଏକତ୍ର ବାସ କରିବାର ମନୋବୃତ୍ତି ରହିଛି ା ଗୋଟିଏ ଜାତି ହୋଇ ବଞ୍ଚି ରହିବାର ଆଦର୍ଶ ମଧ୍ୟ ଆମ ଭିତରେ ଅଛି ା ତେଣୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଏହି ଜାତୀୟବୋଧକୁ ଉଦ୍ରେକ କରିବା ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସର ମୁଖ୍ୟ ଅନୁଚିନ୍ତା ହେବା ଦରକାର ା

*****

Related Posts:-

ଓଡିଆ ରଚନା ଗୁରୁ ଦିବସ

ପ୍ରାଚିନ ସମୟର ଗୁରୁ ପରମ୍ପରା

ପ୍ରାଚିନ କାଳରେ ଆମ ଦେଶ ଭାରତବର୍ଷରେ ଗୁରୁ ପରମ୍ପରାର ଏକ ସୁଦୃଢ ଭିତ୍ତିଭୂମି ରହିଥିଲା ା ବୈଦିକ କାଳରେ ଆର୍ଯ୍ୟମାନଙ୍କର ଏକ ଧାରଣା ଥିଲା ଯେ ବିନା ଗୁରୁରେ ବିଦ୍ୟା ଶିକ୍ଷା ଅସମ୍ଭବ ା ଗୁରୁ ଏବଂ ଶିଷ୍ୟ ଉଭୟଙ୍କର ସହଯୋଗରେ ବିଦ୍ୟା ଅର୍ଜନ କରାଯାଇଥାଏ ା ସେ ସମୟରେ ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟର ଛାତି ସ୍ପର୍ଶ କରି କହନ୍ତି- "ଆଜିଠାରୁ ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଚିରନ୍ତନ ସ୍ନେହ ଓ ବିଶ୍ଵାସ ବିରାଜମାନ କରୁ" ା 'ଉପନୟନ' କର୍ମରେ 'ଅଶ୍ଚାରୋହଣ' ନାମକ ଏକ କର୍ମ ରହିଛି ା ଏହି କର୍ମରେ ଶିଷ୍ୟକୁ ଗୋଟିଏ ଶିଳ ଉପରେ ଚଢିବାକୁ ହୁଏ ା ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଗୁରୁ ସେତେବେଳେ ଶିଷ୍ୟକୁ ପଥର ଭଳି ମନକୁ ସୁଦୃଢ କରିବା ପାଇଁ ଉପଦେଶ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି ା ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟାଶ୍ରମ ପରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶ୍ରମରେ ଶେଷ ସ୍ନାନ କରି ଶିଷ୍ୟ ସ୍ଵଗୃହକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରିଥାନ୍ତି ା ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟା ବ୍ରତ ପାଳନ ସମୟରେ ଶିଷ୍ୟ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ଲଗାଏ ନାହିଁ ା ସ୍ନାନ କରିବା ପରେ ବା ସ୍ନାତକ ହେବା ପରେ ଗୁରୁପତ୍ନୀ ତାଙ୍କୁ ବାସନା ତେଲ ଲଗାଇ ମୁଣ୍ଡ କୁଣ୍ଡାଇ ଭଲ ଲୁଗା ପିନ୍ଧାଇ ଦିଅନ୍ତି ା ଏହାହିଁ ଥିଲା ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଗୁରୁ ପରମ୍ପରା ା

ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ଗୁରୁ ପରମ୍ପରା

ପ୍ରାଚିନ କାଳରେ ଏତାଦୃଶ  ପରମ୍ପରା କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆଉ ଦେଖିଵାକୁ ମିଳୁନାହିଁ ା ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ମଧ୍ୟରେ ଆବଦ୍ଧ ା ଆମ ଦେଶର ପ୍ରତି ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନରେ ସେପ୍ଟେମ୍ଵର ମାସ ୫ ତାରିଖକୁ 'ଗୁରୁଦିବସ' ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି ା ଏହିଭଳି ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଶିକ୍ଷକ ଶିକ୍ଷିକାମାନଙ୍କୁ ପୂଜା କରି ମହାନ୍ ଐତିହ୍ୟ ଓ ପରମ୍ପରାକୁ ପୁନର୍ଜୀବିତ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରନ୍ତି ା ଏହି ଦିନ ପ୍ରାଚୀନ ସମୟର ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ ପରମ୍ପରା, ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଗୁରୁ ସହ ସମ୍ପର୍କ, ପ୍ରାଚୀନ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଣାଳୀ ଇତ୍ୟାଦି ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଏ ା ଭାରତୀୟ ଗୁରୁ ପରମ୍ପରାର ସ୍ମାରକୀ ସ୍ଵରୂପ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ଏହି ଦିବସକୁ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି ା ସେପ୍ଟେମ୍ଵର ମାସ ୫ ତାରିଖ ହେଉଛି ଆମ ଦେଶର ପୂର୍ବତନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି, ପ୍ରଖ୍ୟାତ ଦାର୍ଶନୀକ ସାର୍ ସର୍ବପଲ୍ଲୀ ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନଙ୍କ ଜନ୍ମ ଦିବସ ା ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନ ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ଶିକ୍ଷକ ଥିଲେ ା ଶିକ୍ଷା ଶିକ୍ଷକ ପଦ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାରତର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପଦବୀ ମଣ୍ଡନ କରି ପାରିଥିଲେ ା ତେଣୁ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କର ସମ୍ମାନ ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ଦିବସକୁ ଗୁରୁଦିବସ ଭାବେ ପାଳନ କରିବାକୁ ସେ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ ା ତେଣୁ  ପ୍ରତିବର୍ଷ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ଦିବସକୁ ଗୁରୁଦିବସ ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଇ ତାଙ୍କୁ ଯଥୋଚିତ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଯିବା ସହିତ ଗୁରୁ ପରମ୍ପରାର ମହାନତାକୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରାଯାଉଛି ା

ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନଙ୍କ ଜୀବନାଲେଖ୍ୟ

ରାଧାକ୍ରିଷ୍ଣନ ୧୮୮୮ ମସିହା ସେପ୍ଟେମ୍ଵର ମାସ ୫ ତାରିଖ ଦିନ ମାଡ୍ରାସର ଚିରୁତ୍ତାଣିଠାରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ା ଭେଲୋରର ବୁରହଦ କଲେଜରୁ ଏଣ୍ଟ୍ରାନ୍ ଓ ଏଫ୍. ଏ. ପାସ୍ କରିଥିଲେ ା ତତ୍ପରେ ମଡ୍ରାସର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ କଲେଜରୁ ଦର୍ଶନରେ ପ୍ରଥମ ହୋଇ ସ୍ନାତକ ଶ୍ରେଣୀ ଇତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲେ ା ଏହା ପରେ ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦର୍ଶନଶାସ୍ତ୍ରରେ  ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପ୍ରଥମ ହୋଇଥିଲେ ା  ୧୯୦୯ ମସହାରେ ମାଡ୍ରାସର ପ୍ରେସିଡେନ୍ସି କଲାଜରେ ଅଧ୍ୟାପକ ଭାବେ ଯୋଗଦାନ କରିଥିଲେ ା ଏହା ପରେ ମହୀଶୂର ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦର୍ଶନ ବିଭାଗର ମୁଖ୍ୟ ଓ ୧୦୨୧ ମସହାରେ କଲିକତା ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦର୍ଶନ ବିଭାଗର ମୁଖ୍ୟ  ଭାବେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ ା  ୧୯୨୬ ମସିହାରେ ହାର୍ଭାଡ ଠାରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ଅନ୍ତର୍ଜାତିକ ଦର୍ଶନ କଂଗ୍ରେସରେ ଭରତର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ଵ କରି ଭାରତୀୟ ଦର୍ଶନତତ୍ତ୍ଵର ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିଥିଲେ ା ଆନ୍ଧ୍ର ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟର କୁଳପତି ଭାବରେ ୧୯୩୧ ମସିହାରେ ଯୋଗଦେଇ ଥିଲେ ା ୧୯୩୯ ମସିହାରେ ବନାରସି ହିନ୍ଦୁ  ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟରେ କୁଳପତି ରୂପେ ମନୋନୀତ ହୋଇଥିଲେ ା  ୧୯୪୯ ମସିହାରେ ତାଙ୍କୁ ରୁଷିଆର ରାଷ୍ଟଦୂତ ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତି କରାଯାଇଥିଲା ା ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ତତ୍କାଳୀନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଣ୍ଡିତ ଜବାହାରଲାଲ ନେହେରୁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ ା ୧୯୬୨ ମସିହାରେ ସେ ହେଲେ ଭାରତବର୍ଷର ଦ୍ଵିତୀୟ ରାଷ୍ଟପତି ା ୧୯୬୩ ମସିହାରେ ତାଙ୍କୁ ଇଂଲଣ୍ଡର ସର୍ବୋଚ ଉପାଧି 'order of merit' ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା ା ୧୯୬୭ ମସିହାରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପଦବୀରୁ ବିଦାୟ ନେଲେ ା ତାଙ୍କର କର୍ମମୟ ଜୀବନ, ଆଦର୍ଶ ଓ ନିଷ୍ଠା ଛାତ୍ର ସମାଜ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ା ତେଣୁ ତାଙ୍କର ପୁଣ୍ୟ ଜନ୍ମତିଥି ଗୁରୁ ଦିବସ ଭାବେ ପାଳିତ ହୋଇଥାଏ ା

ଉପସଂହାର

ଛାତ୍ରର ଭବିଷ୍ୟତ ଗଠନର ଗୁରୁଦାୟିତ୍ଵ ଗୁରୁମାନଙ୍କର ହସ୍ତରେ ନ୍ୟସ୍ତ ା ଶତପଥ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଜଣେ ଛାତ୍ର ଜ୍ଞାନୀ ହେବାକୁ ହେଲେ ଭଲ ବାପା, ଭଲ ମା, ଭଲ ଆଚାର୍ଯ ମିଳିବା ଆବଶ୍ୟକ ବୋଲି କୁହାଯଇଛି ା ଆଚାର୍ଯମାନେ ଶିଷ୍ୟକୁ କହିଥାନ୍ତି ଆମ୍ଭେମାନେ (ବାପା, ମା ଓ ଆଚାର୍ଯ) ଯେଉଁ ଯେଉଁ ସୁକାର୍ଯ କରୁଛୁ ତୁମେ ସେଗୁଡିକୁ ଅନୁସରଣ କର ା ତେଣୁ ଗୁରୁଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ଶିଷ୍ୟକୁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚାଇଥାଏ ା ଗୁରୁକ଼ୃପା ଲାଭକରି ଶିଷ୍ୟ ଯଶସ୍ଵୀ ହୁଏ ା

*****

Related Posts:-

ଓଡିଆ ରଚନା ଶିଶୁ ଦିଵସ

ଭଵିଷ୍ୟତର ଦାୟାଦ- ‘ଶିଶୁ’

“ଆଜିର ଶିଶୁ କାଲିର ଭଵିଷ୍ୟତ” ା ଭଵିଷ୍ୟତର ସ୍ଵପ୍ନ, ଆଶା ଓ ଭରସା ା ଦେଶ ଓ ଜାତିର ମେରୁଦଣ୍ଡ ା ତା’ର ମନ ସରଳ ଓ ଅନାଵିଳ ା ଛନ୍ଦ, କପଟ, ହିଂସାଠାରୁ ସେ ଦୂରରେ ା ସେଥିପାଇଁ ଶିଶୁ ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ସହ ତୁଳନୀୟ ା ଆଗାମୀ ସମାଜର ଭଵିଷ୍ୟତକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଭାଵରେ ଗଢି ତୋଳିଵାର ଦାୟିତ୍ଵ ଆମ୍ଭ ସଭିଙ୍କର ା ତେଣୁ ସ୍ଵାଧୀନତା ଦିଵସ, ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିଵସ, ଗୁରୁ ଦିଵସ ପରି ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ 'ଶିଶୁ ଦିଵସ’ ପାଳନ କରାଯାଉଛି ା ଆମ ଦେଶରେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଣ୍ଡିତ ଜଵାହରଲାଲ୍ ନେହେରୁ ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଵେଶୀ ଭଲ ପାଉଥ଼ଲେ ା ତେଣୁ ତାଙ୍କର ପୁଣ୍ୟ ଜନ୍ମତିଥିରେ ନଭେମ୍ଵର ମାସ ୧୪ ତାରିଖକୁ ଶିଶୁ ଦିଵସ ଭାଵରେ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ ା ପଣ୍ଡିତ ଜଵାହରଲାଲ୍ ନେହେରୁ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୌଣସି ପ୍ରକାର ଅଵହେଳାକୁ ଵରଦାସ୍ତ କରୁନଥ଼ଲେ ା ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଏହା ଥିଲା ଅକ୍ଷମଣୀୟ ଅପରାଧ ା ଶିଶୁଟି ଯଦି ଭଵିଷ୍ୟତରେ ଆଦର୍ଶ ନାଗରିକ ହୋଇ ପାରିଵ, ତା’ହେଲେ ଦେଶର ସର୍ଵାଙ୍ଗୀନ ଉନ୍ନତି ହୋଇପାରିଵ ା ତେଣୁ ପିତା, ମାତା, ଶିକ୍ଷକମାନେ ଶିଶୁର ପ୍ରତିଟି କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରତି ସଚେତନ ହେଵା ସହିତ ଶିଶୁର ଶାରୀରିକ ଓ ମାନସିକ ଵିକାଶ ପାଇଁ ଯଥାସାଧ୍ୟ ଉଦ୍ୟମ କରିଵା ଉଚିତ ା

ଶିଶୁ ଦିଵସ ପାଳନ

ପ୍ରତିଵର୍ଷ ନଭେମ୍ଵର ମାସ ୧୪ ତାରିଖ ଦିନ ଵିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଶିଶୁ ଦିଵସ ପାଳନ କରାଯାଏ ା ଏଥିନିମନ୍ତେ ଵିଶେଷ ପ୍ରକାରର ଉତ୍ସଵର ଆୟୋଜନ କରାଯାଏ ା  ଏହି ଉତ୍ସଵରେ  ଶିଶୁମାନେ ଯୋଗ ଦେଇ ଵିଶେଷ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭଵ କରନ୍ତି ା ଶିଶୁ ଦିଵସ ଦିନ ଵିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ପାଠପଢା ବନ୍ଦ ରହେ ା ସକାଳୁ ସକାଳୁ ପିଲାମାନେ ଯାଇ ଵିଦ୍ୟାଳୟରେ ପହଞ୍ଚନ୍ତି ା ପ୍ରଭାତ ଫେରି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୁଏ ା ପିଲାମାନେ ସହର ପରିକ୍ରମା କରନ୍ତି ା ଵିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜଵାହରଲାଲ୍ ନେହେରୁଙ୍କର ଫଟୋ ପାଖରେ ପୁଷ୍ପଗୁଚ୍ଛ ଅର୍ପଣ କରାଯାଏ ା ଏହା ପରେ ସଭାକାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ା ଶିକ୍ଷକ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀମାନଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଏଥିରେ ଯୋଗ ଦିଅନ୍ତି ା ନେହେରୁଙ୍କ ଜୀବନୀ, ତାଙ୍କର ନିଷ୍ଠା, କର୍ତ୍ତବ୍ୟପରାୟଣତା ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଏ ା

ନେହେରୁଙ୍କ ଜୀବନୀ

ଜଵାହରଲାଲ୍ ୧୮୮୯ ମସିହା ନଭେମ୍ଵର ମାସ ୧୪ ତାରିଖରେ ଆହ୍ଲାବାଦର ଆନନ୍ଦ ଭବନରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ା ସ୍ଵାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମରେ ତାଙ୍କର ଭୂମିକା ବେଶ୍ ଗୁରୁତପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ା ଜନସେବା ଥିଲା ତାଙ୍କ ଜୀଵନର ପ୍ରମୁଖ ଲକ୍ଷ୍ୟ ା ସେ ଥିଲେ ନବ ଭାରତର ନିର୍ମାତା ା ଭାରତୀୟ ଜନଜୀଵନ, ଭାରତୀୟ ମୁକ୍ତିସଂଗ୍ରାମ, ଅର୍ଥନୀତି, ରାଜନୀତି, ବିଶ୍ଵଶନ୍ତି, ପଞ୍ଚବାର୍ଷିକ ଯୋଜନା, ପଞ୍ଚଶୀଳ ନୀତି ଇତ୍ୟାଦି ଦିଗରେ ତାଙ୍କର ନେତୃତ୍ଵ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ା ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ସ୍ଵପ୍ନର ଭାରତବର୍ଷକୁ ସାକାର ରୂପ ଦେବାକୁ ସେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ ା ସେ ଥିଲେ ମହାନ୍ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵର ଅଧିକାରୀ ା ସେ ଥିଲେ ସ୍ଵଦେଶପ୍ରେମୀ ା ସାଧୁତା ଓ ନିଷ୍କପଟତା ତାଙ୍କ ଜୀବନର ବ୍ରତ ଥିଲା ା ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ  ହେଵା ପରେ ସେ ଭାରତର ଉନ୍ନତିକଳ୍ପେ ବହୁ ଯୋଜନା ପ୍ରଣୟନ କରିଥିଲେ ା ଶିଳ୍ପ, ବାଣଜ୍ୟ, ବୈଦେଶିକ ନୀତି, ଅର୍ଥନୀତିକୁ ସୁଦୃଢ କରିଵା ପାଇଁ ଆପ୍ରାଣ ଉଦ୍ୟମ କରିଥିଲେ ା ସମଗ୍ର ମାନବ ସମାଜକୁ ଭଲପାଇବା ଥିଲା ତାଙ୍କ ଚରିତ୍ଵର ଵୈଶଷ୍ଠ୍ୟ ା ସେ ଯେ ଜଣେ ଉଦାର ମାନବଵାଦୀ ତାହା ତାଙ୍କର ଉନ୍ନତ ବିଚାରଧାରାକୁ ପ୍ରତିଭାତ ହୋଇଥାଏ ା

ଗୋଷ୍ଠୀ ନିରପେକ୍ଷ ଚେତନା ତାଙ୍କ ଦୂରଦୃଷ୍ଟିର ପରିଚୟ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ ା ବିଶ୍ଵରେ ଶାନ୍ତି, ମୈତ୍ରୀ, ସଦ୍-ଭାଵର ବାତାବରଣ ଆନୟନ ପାଇଁ ଏହା ଉଦିଷ୍ଟ ଥିଲା ା ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ମାନସିକତା, ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ଵାର୍ଥ, ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ଜାତୀୟତାଵୋଧକୁ ସେ ଘୃଣା କରୁଥିଲେ ା ମାନବ ହୃଦୟରେ ଜାତୀୟତାଵୋଧ ଜାଗ୍ରତ କରିବା ପାଇଁ ସେ ସଦାସର୍ବଦା ଆହ୍ଵାନ ଦେଉଥିଲେ ା ଶାନ୍ତି, ସଦ୍-ଭାଵ ପ୍ରତିଷ୍ଠାର ଅର୍ଥ ଏକ ଶାନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ସମାଜର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ବୋଲି ସେ ଧରି ନେଇଥିଲେ ା ନେହେରୁ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ଭଲ ଲେଖକ ଥିଲେ ା ତାଙ୍କ ରଚିତ "Letters from a father to his daughter" Autobiography, Discovery of India 'Glimpses of 'World history' ଅନ୍ୟତମ ା ନେହେରୁ ତାଙ୍କ କନ୍ୟା ଇନ୍ଦିରାଙ୍କ ପାଖକୁ ପଠାଇଥିବା ଉପଦେଶାତ୍ମକ ପତ୍ରାବଳୀ ସମୂହ ପାଠକରି ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ପ୍ରେରଣା ଲାଭ କରିଵା ଉଚିତ ା ନେହେରୁଙ୍କ ଜୀବନୀ ସମ୍ଵନ୍ଧୀୟ ଶିକ୍ଷଣୀୟ କଥାମାନ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପ୍ରେରଣା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପ୍ରଦାନ କରାଯିବା ପରେ ଦେଶାତ୍ମଵୋଧକ ସଂଗୀତ ପରିଵେଷଣ କରାଯାଏ ା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ଵଣ୍ଟାଯାଇ ଶିଶୁ ଦିଵସ ଉପଲକ୍ଷେ ଆୟୋଜନ କରାଯାଉଥିଵା ସଭା ସମାପ୍ତ ହୁଏ ା ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ ଶିଶୁ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହୁଏ ା ଆକାଶଵାଣୀ ଓ ଦୂରଦର୍ଶନରେ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ଉପଲକ୍ଷେ ଵିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମମାନ ପ୍ରସାରିତ ହୁଏ ା ଵିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରେ ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଉତ୍ସଵର ଆୟୋଜନ କରାଯାଇଥାଏ ା ଦେଶର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି, ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଦେଶ ବିଦେଶର ବିଶିଷ୍ଟ ଵ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରେରଣ କରନ୍ତି ା

ଉପସଂହାର

ଵାସ୍ତଵିକ ଶିଶୁ ଦିଵସ ପାଳନ ପଛରେ ରହିଛି ମହତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ା ଆଦର୍ଶ ଓ କର୍ତ୍ତଵ୍ୟନିଷ୍ଠାକୁ ପାଥେୟ କରି ଶିଶୁମାନେ ସୁନାଗରିକ ହୋଇ ଦେଶ ଓ ଜାତିର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଵଦ୍ଧପରିକର ହେଵା ଉଚିତ ା ଦୂରଦୃଷ୍ଟିସମ୍ପନ୍ନ ହେବା ସହିତ ନିଜର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଶକ୍ତି ଓ ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିଶୁ ସଚେତନ ହେବା ଉଚିତ ା ଶିଶୁମାନେ ଶିକ୍ଷାଦୀକ୍ଷା ଲାଭ କରି ଉତ୍ତମ ଚରିତ୍ର ସମ୍ପନ୍ନ କିପରି ହୋଇପାରିବେ ଏଥିପ୍ରତି ପିତାମାତାଙ୍କ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଶିକ୍ଷକ ସମାଜ ମଧ୍ୟ ଯତ୍ନବାନ ହେବା ଉଚିତ ା

*****

Related Posts:-

ଓଡିଆ ରଚନା ଗୁରୁ ଦିବସ